ongi etorri Andoni!!!

Listo, etxean naiz jada!!!

Bidaia luzea izan da eta ia lorik ez det egin.

Eta maleta bat ez da garaiz iritsi.

Nekatuta nago

baina....

ez dakizue zein pozik nabilen!!!!

laister ikusiko zaituztedala espero det.

Eta, ala, orain ohera noa.

amets ederrak danoi!

...but I don't like Delta (part 2)

Iepa denei, berriz ere!

Egun ederra izan da gaurkoa. Gaur eguerdi aldera atera gera kalera, nahi baino beranduago, baina, eske nere maletak non ziran eta noiz jaso genitzakeen jakin nahian eman degu denbora mordua telefonoan. Alferrik.

Tira, baina azkenean joan gera kanpora, bai! Eguraldi ederra, hotza baina oskarbi. Eta gaurkoan ere paseillo bat ematearekin batera Manhattaneruntz abiatu gera. Bertan Danen lehengusu batekin eta bere neska-lagun berriarekin elkartu gera eta buelta politt bat eman deu beraiekin. Ondoren, berriz, guk biok Times Square aldera jo degu eta.... hostia!!! Zer da hori??? Hitz gutxitan esateko, planeta osoko kapitalismoaren erakuslerik handiena!!! Eta ez da exagerazioa!!! Begiekin ikustekoa, benetan! Dena egoitza ikeragarri altuak. Argiz jositako kartel erraldoiak. Munduko dendarik handienak eta garestienak: Tiffanys, Cartier, Voutton, Prada..... eta gainera, gaur abenduaren 24a zela kontutan hartuta, kalean manifa bat zegoela zirudien. Baina, ez, jendea azken orduko erosketak itten zebilela suposatzet. Too much, benetan! Azkenean horrelako jendetzan artean dezente agobiatu gera eta horregatik alternatibarik hoberena hartu degu. Central Parkera joan gera! (xelebreena zera da, hantxe ondo ondoan dagoela, hiriko alderik "mugituenaren" aldamenean).

Central Park, beraz..... Handi-handia, benetan atsegina, paseo eder bat eman degu bertatik. Bereziena zera da, parkean barrena ibili ondoren lasaitasun pixka batez gozatzeko aukera ere badela, baina, hori bai, parkeko kanpokaldean egoitza altu horiek ikusten jarraitzen dezula. Kontraste brutala, eta oso erakargarria aldi berean. Beno, konturatzerako Harlem auzora iritsi gera. Eta hiri erdiko etxe garestiak alde batera utzita, bapatean jende latino ugari ikusten hasi gera. Hori dauka NYek, kontrasteen ondorioz instant batean beste hiri baten zaudela dirudiela. Harlemen Danen lagun baten katuei jaten eman diegu eta ziztu bizian metroa hartu eta berriz ere Brooklyn aldera jo degu, zeren han hitzordu bat egina geneukan.

Kuriosoa, oso kuriosoa. Duela egun batzuk Luis Foncillasek (radio euskadiko korrenpontsala EEBBetan) eitb.com en duen blogean idatzi nuen, Kirmen Uriben komentario bat zala eta (nik Renon ikusi nuen). Baina uste nun nere aportazio hori etzala publikatu, errorea ematen zuelako. Ba, aurreko larunbatean, NYeruntz abiatu behar nuenean Luis honen email bat jaso nuen. Zeharo harrituta gerau nintzan. Eta besteak beste, Euskal Etxea erakutsi ziezadakeela esan zidan. Ni poz-pozik, joateko kusiosidadea nuelako (bai, gero eta folkiagoa naiz!). Beno, ba azkenean gaur arratsaldean geratu gera. Oso tipo jatorra! Bere etxean txakoli pixkat edan eta ondoren oriental fashion batean ospatu degu gure gabon gau partikularra. Elkarrizketa benetan interesgarria. Luisek, kazetari-korrespontsala izateaz gain, MTVrako ere egiten du lana, post-produkzio sekzioan. Eta mila kontu bitxi ditu kontatzeko. Dan eta bera politikari buruz eta hauteskunde presidentzialei buruz luze eta zabal hizketan aritu dira.

Afal ostean, berriz, potetxo bat hartu degu, azkar azkar, baina, badaezbada Danek eta biok etxera jo degu, maletak edozein momentutan iritsi zitezkeela esan baitigute. Eta guk sinistu!! Dagoeneko gauerdia pasatu da eta beraien arrastorik ere ez! Ikusi beharko EHra iritsi baino lehenago jasotzen ditudan. Pentsatze hutsak.... oso urduri jartzen nau.

(Azken orduko gehiketa. Maletak goizeko 7 terdietan iritsi dira. Eta horietako bat, goiko arkazkian ikusten dezuen moduan. No comment)

I love NY!!!! (part 1)

Eguberrion denei!

Suposatzet gaur gauerako afaria prestatzen izango zeratela jada, ala agian zuetako asko poteren bat hartzen, gurasoen etxean afari goxoa jan baino lehenago. Beno, ni, berriz, esnatu berria naiz nere laguna Danen etxean, eta gaurkoan ere turismo pixka bat itteko asmoa deu New Yorken.

Atzo egun osoa neri gustatzen zaidan moduan eman genuen, oinez, turismo itten. Brookyn auzotik abiatu eta Manhattaneruntz joan ginen (tartean metroaren laguntzarekin). Konturatzerako Wall Street inguruan ginen. Egoitza handi handiak! Eta bertan "0 zona", alegia dorre bikiak biltzen zituen ingurua. Nola ez, 2001eko irailaren 11a burura etorri zitzaidan. Orduko irudiak eta zientzia fikziozkoa zirudien une surrealista-beldurgarri hori nola bizi izan genuen. Tira, baina pentsamendu horiek berehala uxatu nituen hiriko beste inguru batzuk bixitatzearekin batera. Ferry bat ere hartu genun, Manhattanetik atera ginen eta ez dakit ze izen duen irlaraino zihoan. Tartean, the Statue of the Liberty ikus ahal izan genuen. Halere, inpresionanteena, dudarik gabe, apurka hiriko dorre handiak nola urruntzen zihoazen ikustea. Gero, bueltan, Manhattaneko beste kale eta abenida batzuk zeharkatu genituen. Ez galdetu zeintzuk, ze oso ondo ere ez dakit! Tira, eta euria ere egin zigun tarteka, baina horrek bost ajola, horrelako leku batean zaudenean!!!

Eta gaur, ba eguraldi ederra egiten du eta orain, berehala kanpora ateratzekotan gera. Baina badet buruhauste eder bat. Maletarik gabe nago oraindik ere. Eske, hona etortzeko ruta aldatu zidaten, eta nola ez, siguiendo con la costumbre americana, maletak etziren azaldu. Teorian atzo deitu inbertzidaten, noiz ekarriko zittuzten abixatzeko. Baina, nanai de la china! Eta, ni, berriz, deika eta deika atzo Delta konpainiakoen telefonora. Los muy cabrones, 40 minutu eman nittuen atzokoan zain, eta etzidaten deia hartu sikiera. Eta gaur goizean, berriz, beste orduerdi bat eman det telefonoari pegatuta, azkenean inkonpetente batek ezer argirik ez esateko. Aze plana!!! Beno, kalera goaz azkar azkar!!!

p.d. Oraindik ere esan beharra daukat mentalki ez dudala behar bezela barneratu New Yorken nagoenik.

etxeruntz!!!

Iepa people!!! Egunak pasa dira eta... konturatzerako Gabonen bezperetan sartu gera!!!

Suposatzet zuetako asko sekulako biharamunaz eongo zeatela Santo Tomas eguna dala eta, kabrones!!!!

Beno, ba hemen Boisen dena ondo. Azken asteetan nobedade gutxi. Gauzak kontatzeko, ba bai, beti dira, baina tira.... atzo klaseak bukatu genitun eta 4 ordu barru New Yorkeruntz abiatuko naiz!!! Han 2 egun terdi pasa eta dena ondo badoa 26an hantxe izango nauzue!!!

Eguberrion!!! Merry Christmas eta egun zoriontsuak igaro ditzazuela!

laster arte

Home, sweet home???

Ieup!!! Dena ondo???

Ostirala. Ze ondo!!! Egia esan astea ziztu bizian pasa zait. Beno, zuetako gehienei askoz ere azkarrago, seguruaski, konstituzioan zubia dala eta. Esperoet egun patriotiko ederra izango zenutela denek. Nik, berriz, hain urrun egon arren, trikornio bat jantzi nuen nolabait zuengandik eta Espainiatik gertuago sentitzeko.

Aizue, aspaldi ez dizuedala nere pixukideei buruz hitzegin. Ba Montyk (3etatik gazteenak) duela hilabete inguru alde egin zuen eta bere ordez Ed izeneko gizon jubilatu berri bat etorri da. Jatorra dirudi, baina nonbait besteei janaria lapurtzen hasi da eta.... gainontzeko biak gaizki esaka hasi dira. En fin, baina hau ez da ezer ez, gure apartamenduan lehenago gertatu direnekin alderatuta. Agarrarsu, que vienen curvas!!!!

Dirudienez, duela urtebete pasatxo nere aldameneko logelan bizi zan gizona hil egin zan.... Etxean.... (ez dakite seguru, baina seguruaski 2 egun eman zituen horrela logelan). Eta okerrena zera da, gainontzeko pixukideek uste dutela gizon hil egin zutela.

No. No estoy contando una peli de miedo, ni de terror, ni es el dia de los inocentes en America. Egia gordina, besterik ez. Nonbait gizon horrek 40 urte pasatxo zitun, baina oso gaixo zegoen. Biriketako gauza edo. Arnasa bere kabuz hartzeko gauza ez omen zan. Horregatik makina baten beharra zuen eta horri lotuta ibiltzen zan uneoro. Askoz ere zaharragoa zirudien. Etzan gai etxeko sarreran dagoen postontzira ere joateko oinez. Otorduak antolatzeko ere pulamenturik ez omen zuen. Eta bere logela zerri-zerri omen zegoen (y un olor que flipas, parece ser). Dirudienez gizon horren aita sarritan etortzen zan laguntzera, baina gainontzekoek badakite liskar asko zituztela eta aitak semea jotzen zuela. Beno, parece ser que un viernes vino el padre de visita. Egun horretatik aurrera pixukideek ez zuten gehiago entzun arnasa hartzeko makinaren soinua. Gauza arraroa. Gizona etzan hurrengo egunean gelatik atera. Eta gainontzekoak, ba euren eguneroko bizimodua egiten. Igande horretan, berriz, aita agertu zan berriz ere eta ordurako semea hilik zegoen, ohean etzanda. Poliziari deitu, ekipo bat etorri zan gorpua altxatzera, eta pixukideak flipando en colores. Galdera mordua egin zizkieten. Eta aitak, portzierto, gorpua aurkitu ondoren etxera aldegin omen zuen. Beno, kontua da bi aukera logiko daudela gertaera horren aurrean. Edo: 1- gizonak makina itzali zun, alegia, bere buruaz beste intzun. 2- aitak makina itzali zuen. Alegia, semea akatu zuen. Esan bezela, nere pixukideek uste dute bigarren aukera izan daitekeela zuzenena.

Ay, ene. Aurreko egun baten dutxan nengoen bitartean pentsatu nuen duela ez hainbeste denbora gizon ura ni nengoen leku berean ibiliko zala horrelako gauzak itten. Que escalofrio!

Beno, eta orain beste kontu arinago bat. Azkenean jakin det nere pixkude Tinyk 60 urte dituela. Zaharragoa dirudi, portzierto. Eta oso jatorra da nekin, baina, hori bai, aste honetan me ha pillado un par de veces por banda, y me ha metido un par de chapas!!! Beno, horietako batean hildakoarena kontau zidan. Acto seguido me explica su problema de corazon. Tinyk eztula mordoa itteu (gauez sarritan entzuten det). Jaio zenetik bihotzeko arazoren bat izan du. Are geyo, duela 10 urte baino geyo bihotzeko ebakuntza intzioten eta transplantea ittekotan izan dira, pentsa. Bueno, pues parece ser que el corazon se le puede parar en cualquier momento. Horrelako amago pare bat izan omen dittu. Azkena, aurreko urten. Bapatean lurrera erori zan, zentzurik gabe, eta bihotza gelditu in omen zitzaion une batez. Baina, gero berriz ere martxan hasi zan. Beraz, bizirik jarraitzen du, baina oso konsziente da bere egoerataz. Bere familiako kide batzuk modu berean hil dirala kontatu zidan. A! Eta duela hilabete batzuk pixukideak asko kezkatu ziran. Egun batez baino gehiagoz etzuten Tiny ikusi. Etzuten eztulik entzun, eta kotxea, berriz, kanpoko parkinean zegoen. Gure beste pixukidea, Steve, apartamentuetako segurata da, eta hori dela eta giltza maestroa du. Beraz, logela zabaldu eta .... etzegoen inor. Tiny kanpora jun zan egun batzuk pasatzera eta dirudienez bere familiakideren bat etorri zan bera jasotzera. Ordutik, batenbatek egun bat baino geyo etxetik kanpo ematen duenean, abixatu itten dira, para evitar sustos.

Home Sweet Home!!! Beno, dirudienez, agian otsailetik aurrera ikastola ondoan dagoen apartamendu batera mugitzeko aukera izan dezaket. Bakarrik bizitzeko. Y yo digo, con el ambientillo que tengo en casa? Pentsatu inberkot!!!