Ho Chi Minh cyclo batetik ikusita... (7. geldiunea: Vietnam)

Aupa lagunak!! Aze nolako aldaketa oraingo honetan!

Atzo goizen Bali lasaia utzi nuen. Tira, egia esan Kuta ez da irlako lekurik trankilena, ezta gutxiago ere, baina.... HCMCrekin alderatuta, budisten tenplo bat zan hura!!! Demonio!!! Sekulan enaiz izan hain hiri estresanteago baten!!! Benetan ari natzaizue! Eta begira, mega-hiri batzuk bixitatu ditudala jada: Tokyo, Shanghai, New York, L.A, Sydney. Baina horrelakorik ez det inoiz ikusi, benetan!

Azalpena: trafikoa. Zenbat milioi biztanle ditu Ho Chi Minhek??? Enao seguru, 5-6 baino geyo, ustet. Eta .... metrorik ez. Eta autobusak, ba ez dira gehiegi ikusten. Eta nola mugitzen da jende gehiena??? Motorrean. Hortik aurrera.... atera zuek kontuak! Benetan, oinez ibilita ere, errepideko alde batetik bestera pasatzea bezelako gauza hain xinplea, benetan odisea bat da hemen. Odisea arriskutsua, portzierto. Zergatik??? Ba motorrak eta kotxeak zentzu guztitan gerturatzen zaizkizulako, eta ziztu bizian, jakina! X-boxeko joko baten barrun egotea bezela da, non proyektillak jaurtikitzen dizkizute eta zure helburu bakarra horiek eskibatzea den. A! Baina, kontua da kasu honetan erreala dala!

Tira, ba gaur goizen.... el no va mas! Kuraia pixka batekin eta gehiegi pentsatu gabe, cyclo batera igo naiz eta ... turismo egitera hirian zehar! Cycloak dira bertako gizonek gidatzen dittuzten bizikletatzarrak. Zu aurrean exerita zoaz, gurdi baten bezela, eta eurek zure atzean, pedalei ematen. Bay izeneko gizon batek eraman nau. 40 urte, (baino askoz zaharragoa zirudien. Bizimodu gogorraren ondorioa), eta jatorra, edo bihotz onekoa zirudien. Pobrea (berak esana). Eta ezkondu gabea, zeren bere esanetan ezkontzeko dirua behar dezu, eta "with no money, no honey". Horregatik loteria erosten du egunero eta egunen baten tokatuz gero, ba bai, orduan ezkondu egingo da. Norekin? auskalo.

Aizue, ba.... egia esan cycloaren tronutik hiri benetan interesgarri bat ezagutu ahal izan det! Politta? batere ez! Bizia??? bai, biziegia, agian! Ze zarata! Motor hotsak, eta klaxona uneoro jo eta jo (Asiako gidatzeko estiloan). A! Eta kea, joder, aze nolako kutsadura sortzeuten hemen. Pentsa, jende askok maskarillakin gidatzen duela!! Atentzioa gauza askok deitu didate. Batez ere, zenbat kable elektriko dagoen hiriko kale eta iskin guztitan! Jo, horrelakoak ikusi eta gero, benetan, oraindik askoz geyo estimatzet gurean daukaguna!!! Eta horrez gain, ba jendea bere egunerokoan ikustea, benetan gozada bat da. Japonesen moduan aritu naiz argazkiak atera eta atera. 100etik gora 3 ordutan, pentsa!!!

Hori bai, gauza bat argi geratu zait. Egun hauetan ahalik eta eskursio gehien egin behar det. Hiritik kanpo! Bestela estresatuko naiz!!!!

Beste bizitza erritmo batera ohitu nahian (6. geldiunea: Bali)

Aupa jente!!!! Azken egunetan ez det batere eguneratu bloga. Bueno, baina ondo nabil, OK?

Bali dago de la hostia!! Hori bai, astebeten ia ezer ez detela ikusi iruditzen zait, demontre!!! Eta hori gauzatxo batzuk in dittudala!!!!

Kuriosidadeak:

Zenbat ume txiki ikusten dira banaka ala binaka joaten eskolatik etxera ala kontrako bidea itten, nondik eta errepide ertzetik eta bakar-bakarrik, inoren laguntzarik gabe. Eta pentsatzen hasita, gaur egun ez da horrelakorik ikusten han, EHan. Baina lehen???? Gure etxekoek sarritan egiten genun eta!!!!

Zenbat txakur ikusten da errepide inguruan, ala errepide barruan bertan. Baina kuriosoena, bat ere ez kotxe batek akatuta karretera erdin (ezta baztarrean ere). Are geyo, kotxeak datozenean, 4 hankadun guztik lasai asko ixkineratu itten dia. Ordun, nere galdera: Baliko txakurrak EHkoak baino azkarragoak dira?

Zenbat frantses dagoen inguru hauetan. Mon Dieu!!!!!! Adibide gixa, 3 exkursio in dittut egun hauetan. Guztira beste 9 pertsonekin bildu naiz, eta horietarik 8 Frantziakoak. Eta egon naizen 2 hoteletan ere, beste hainbeste. Et pourquoi???

Egun hauetako mila kontu azaldu ditzaket lerro hauetan. Baina luzeegi joko luke. Beraz, motz-motz. Bali oso gomendagarria da bixitan etortzeko. Eta merke-merkea gainera. Aukera badet itzuliko naiz, beste baten, eta gutxienez 3 aste pasatzera. A! Eta, muy importante, beste norbaitekin, (lagunak, bikotea, Triku nere txakurra..... berdin dio!). Edo bestela surfa egitera!!!

Eta orain banoa, ze biyar goiz goiz jeiki behar det berriz ere. Oraingoan Vietnamerutz abiatzeko. Joder, orain bai azkar pasatzen ari zaizkidala mega-opor hauek!!!!

3 aste barru etxean!

p.d. Aitortu beharra dakat Jazzaldia dala jakiteak inbidia pixkat emateittela!! Eta Madalenak!!!

negutik udarara oraingo honetan (bostgarren geldiunea: Singapur)

Hello everybody!!!

joder, hau bai aldaketa egun bakar baterako! Sydneyn esnatu naiz, goizean oso goiz, 4.30ak ingurun, ze gaur mugitzea tokatzen zan berriz ere! Johnek aeroportura eraman nau txintxo txintxo (primeran portatu da aste osuan!) eta 6tako hantxe nintzan kola itten, hegaldia 8ak ingurun baizan. Dena primeran jun da!

Portzierto, orain arte hegazkin konpainiei buruz ez dizuet apenas hitzegin. Bueno, Delta eta United nere gogokoenen arten ez daudela agian gogoratuko du zuetako norbaitek. Baina gaurkoan kontrakoa adieraztera nator. Singapur airlines. Que lujo! Primerako zerbitzua, benetan! Espero zan ordun atera eta iritsi gera. Maletak ere behar bezela. Baina eske, janaria, mordua eta primerakua! Eta .... 50 bat pelikula ikusteko aukera, eta dohainik! Bi peli ikusittut, pentsa, Michel Gondryren azkena eta una de Bollywood!!! Kriston parrak botaittut azken horrekin!!!

Konturatzerako Singapurrera iristen ai ginen, ta hori 7 ordu luzeko hegaldia izan dala. Bueno, inmigrazioko rolloa ondo jun da, maletak ere berehala jaso dittut eta ti-ta baten hementxe nintzan, youth hostel honetan, izerditan blai, hori bai, ze.... joder zer beroa eta ze umedadea itteun hemen! Klaro, ekuadorretik oso gertu gaude!!!

Bi egun besterik ez dittut pasatuko hemen, Singapurren. Baina ea zeozer geyo kontatzeizuedan hiriai buruz Balira jun baino leheno.

laster arte!

etxian bezela (laugarren geldiunea: Sydney)

Gaurkoan hostel bateko ordenagailuen gelatik idatzi beharrean, nere San Blaseko ohea bezain erosoa dan beste ohe puxka batetik idazteizuet. Oporretan horrela egotea, es un lujo!!

Astelehean iritsi nintzan Sydeyra, aurreko 10 egunak Zelanda Berrian eman ostean. Eta ordutik oso oso trankil ibili naiz inguru honetan. Eske oraingo honetan ere beste lagun batzuk nittun bixitatzeko: duela 7 urte Donostian nerekin bizi izandako guiri bat (berez Boise ingurukoa dan John) eta bere neska laguna australiarra. Egia esan primeran portatzen ari dira nerekin eta etxian bezela sentitzen ai naiz hemen.

Hori bai, oraingo honetan aurreko geldiuneetan baino turismo gutxiago egiten ai naiz. Arrazoia, John eta Stacey hirian erditik kanpo dagoen zonalde baten bizi dira. Leku trankilla eta atsegina. Etxe puxka daukata gainera (bueno, egia esan Staceyn amakin bizi dira). A! Eta kointzidituz ama oporretan dutela, ba bere logelan nao, komuna pribatu eta guzti :-)))

Eta zer egin det eun hauetan??? Batez ere jan eta lo eta gehio lo in eta gehio jan eta ardoa edan eta mozkortu. Ta horrez gain turismo pixkat ere! Asteartean Johnek eta biok bueltaxka bat eman genun hiriko lekurik interesgarrienetatik. Ederrena, dudarik gabe, Opera House eta Harbour Bridge. A! Baina eske gau horretan Staceyren anaian etxen egon ginen afaltzen, eta hiriko bistarik inpresionanteenetakoa du!! Ateratako argazki gehienak flickren dittuzue ikusgai.

Beste zeozer berezirik?? A, bai, euskaldunak topatzen jarraitzetela! Oraingoan, ferry baten gindoazela mutil kuadrila handi bat (10 baino geyo) gazteleraz hizketan entzun genittun. Azentoa ere oso gertukoa itten zitzaidan. Eta ez da gutxiagorako, ze gehientsuenak Donostia, Bilbao edota Irunea ingurukok ziran. Hori bai, Donostiako Tecnumeko ikasleak eta Sydneyra etorritakoak, zertara eta Aita Santua ikustera, ze datorren astean "munduko gazteen topaketa" berria egin behar dute hemen hirian. aaaah..... Y yo me pregunto.... no tienen mas facil ir a verle a Roma?? Tira, egia esan bost ajola zait!!!!

ah! eta biyar teorian beste euskaldun batzuk topatu behar dittut, baina oraingoan con premeditacion y alevosia, ze Sydneyn euskal etxea dao eta igandetan bazkaria antolatzen omen dute eta kuriosidadea dakat zer nolakoa dan jakitteko. Bakizue, batzutan me sale la vena folki!!!

eta bukatu baino lehenago, ... gaur estreineko aldiz kanguroak eta koalak ikusittut!!! Beno, zooan, beraz, horrek meritu gehiegirik ez du. A! Baina ikusiko bazenute ze nolako txoriak gerturatzen diran John eta Staceyren etxera.... flipatu ingo zenukete! Jaten eta guzti ematen diete eta!!! Nik ere egin det, portzierto!

ea nondik idazten dizuedan hurrenguan....

(dena espero bezela badoa hilabete barru hantxe naukazue!!!)

7 urte eta gero...

... azkenean nere lagun Kathyrekin elkartzeko aukera izan det, eta ez dakizue ze ilusioa itten diten!!!!

Donostian ezagutu genun elkar. Are geyo, pixukide izan ginen 3 hilabetez. Ni, orduan telebistan nenbilen lanen, Orio produktorarako. Eta etxetik aldeitteko ordua zala uste izan nun. Amak sekulako moskeoa hartu zun, baina nik, halere, aurrera inbernula sentitu nun eta ... estreineko aldiz emanzipaziorako bidea hartu nun. Gros auzoko Zabaleta kaleko 42. zenbakian bizi izandu nintzan Donostiara USAC programarekin etorritako 3 guirikin. John, Heather eta Kathy. Bereziki azken honekin konektatu nun, eta bere bitartez gainera jende bikain gehiago ezagutu nun (aurten Ameriketan bixitatu edo ikusi ditudan Dan, Dawn eta Aaron, esaterako). Baina lauhilabeteko horren ostean Kathy Zelanda Berrira itzuli zan, pena handiz, eta ... ordutik ez degu elkar ikusi. Orain arte!!!

Aitortu beharra dakat abentura honetan norbait bereziki ikusteko gogoa banun, seguruaski Kathy zala. Normala, ezta??? Beno, beldur pixkat ere banun, ze hainbeste denbora eta gero, ez dakizu nola izango dan elkartze hori. Eta gauzak gehiegi aldatu badira??? Eta jada adiskidetasun sentimendu hori itzali bada?? Arriskua zegoen, bai, baina, zer demontre, hobe hori aurrez aurre frogatzea, zalantzakin geratzea baino.

Eta gainera, ederki moldatu gera!!!! 7 urte denbora dezente da, eta gure bizitzek esperientzia dezente bizi izandu dittuzte ordutik honaino. Baina, bapatean, betiko lagunak ginala sentitu det. Eta hori zoragarria da!!! A, tira, eta bide batez bere mutil laguna Ed ezagutzeko aukera ere izan det. Oso mutil jatorra!!!

Oraingo honetan ez dizuet kontatuko zer paraje ikusi ditudan hemen Wellingtonen, ala nolako jatetxetan jan dudan. Ze hori guztia bigarren mailakoa izan da. Bakarrik gauza bat gehitu nahi det, eta oraingo honetan gaztelera hutsez egingo det, bere protagonistak behar bezela ulertu dezan:

Kathy, estoy tan contento de que nos hayamos podido juntar de nuevo!!! 7 anyos es mucho tiempo, pero contigo he sentido como si hubiera sido ayer la ultima vez que estuvimos juntos! Y eso me llena de alegria!!! Ademas queria agradeceros especialmente a ti y a Ed vuestra hospitalidad, ya que me he sentido como en casa, de veras!!! Espero que en un futuro no muy lejano podamos vernos otra vez. Y, quien sabe, quizas esta vez en Donostia!!!!!

un muxu muy grande!!! agur!!!!!

Tira, eta neri orduerdi bakarrik geratzen zait hemen Wellingtonen. Hemendik Nelsonera noa, gaua pasatzera, eta dena ondo badoa bihar iluntzean Sydney inguruan ibiliko naiz. Baina hori abentura honen hurrengo atala dala esango nuke!!!

Euskaldunak nonahi...

... ZELANDA BERRIAN ERE BAI!!!

Gauza kuriosoak gertatzen zaizkit gero!!!

Atzo goizean Wellingtonetik turismoa itten ibili nintzan, ni bakarrik. Hiriko paraje ederretaz gozatzeko aukera izan nun, baina gero beranduago euria itten hasi zun eta ... zer egingo?? Ba barruko plan bat. Parlamentua ikustera jun nintzan, ze handik gertu negon eta gainera bixita gidatuak egiten dituzte. OK. Ba 25 -30 pertsona inguru bilduko ginen. Eta nongoak ginen galdetu ziguten. Nik Europakoa erantzun nun (Euskal Herria nun dagon etengabe esplikatzea nekagarri itten da, benetan, baina bestalde espainola naizela esatea, hori eztaokurrituereez!!!). Eta nere atzetik, beste batzuk Txinakoak, Europa berriz ere.... eta bapaten entzuten det "Basque Country"! eta ni flipatuta, noski!!! Eta berehala hurbildu naiz mutil horrengana eta jakin det Nikola izeneko Algortako mutil bat dala, Wellingtonen ikasten ai dana. Eta berarekin batera bere arreba eta ama, bixitan etorri berriak diranak. Baina eske une horretan beste mutil bat gerturatu zaigu esanez: "ni ere euskalduna naiz!!". Eta horrela ezagutu degu Inaki, Donibane Garazi ondoko herri txiki bateko mutila, laboraria eta Zelanda Berrian bi hilabete egin dittuna lanen eta oain oporretan dabilena inguru hauetan. Beraz, konturatzerako 5 euskaldun hitz eta pitz genbiltzan gela berean. Surrealista!!!

Saio gidatuaren ostean, jakina, derrigorrezko argazkia atera genun!

Tira, eta handik gutxira nere laguna Kathy agertu zan, eta bera flipatuta bapaten beste 4 euskaldunekin batera topatu nindunean! A! eta xelebrea, portzierto, azkenean Inaki gure planera gehitu zala eta ... are geyo, biok bakarrik parrandan bukatu genun, mano a mano, eta atxurra ederrakin itzuli nintzan etxera goizeko 4tan. Earki pasatu genun gainera!!!

Beraz, badakizue, munduko edozein lekutan zaudetela ere, ireki begiak eta erne belarriak, ze gutxien uste dezuenean euskaldunen bat edo beste topa dezakezue!!!!

4th of July...

Aupa denei!!! Gaurkoan motz-motz, denbora gutxi det eta!!!

Hemendik dena ondo! Wellingtonen nao une honetan, nere laguna Kathyrekin!!! Jo ze poza!!!

Bueno, eta orain goizeko 10.20 dira eta zerua urdin urdina daola aprobetxatuz, turismo pixkat ittera noa!!! Ze hemen neguan gaude eta .... euria eta hotzaz gain, azken egunetan haizea!!!

muxu handi1 denei, baina hori bai, gaurkoan sorpresa bat dakat zuetako batentzat. Oyi, mi amor, hau zuretzako!!!!!!!!!!!!!!!!!!

laster arte!