negu giroan... (hirugarren geldiunea: New Zealand)

Auckland euritsutik idazteizuet. Azken aurreko idatzian aurreratu nizuen prest nintzala udaratik negura salto egiteko. Baina, uste nuena baino gehiago kostatzen ari zaidala aitortu beharra dakat. Batez ere euriak ez duelako gehiegi laguntzen turismo egiterakoan. Are geyo, hiri interesgarri baten estreineko aldiz egoterakoan. Beraz, “pazientzia, Andoni”, esan eta esan ari naiz nere buruari behin eta berriz.

Atzo, esate baterako, enuen gauza handiegirik ikusi. Hori bai, eguerdi partean kristona gozatu nun, ze musikal bat ikustera joan nintzan (bai, oraingoan bai, Ivantxo!!) “Priscilla, Queen of the Desert”. Jo, kriston txolloa izan nun, ze azken unen erosi nun txartela. Libre geratzen zan bakarra! Eta gainera primeran ikusten zan!! Hori bai, silla de ruedasekoak nituen alde batera zein bestera! (horregatik zegon eskuragarri, noski). Bueno, pues, pedazo de espectaculo!!!! Sekulan ikusi dudan musikalik hoberena, y con mucha diferencia, benetan!!!! Un 10!!!! Hoberena, puesta en escena eta jantziak!!! Bueno, eta musika bikaina zala (abesti ezagun ezagunak, baina moldatuta). Eta aktoreak ere oso onak!!! Zearo emozionatuta atera nintzan antzokitik. Nik musikal baten egin nahi det lan!!!!!! (mama, quiero ser artista!!!)

Gaur, berriz, egunak euritsu jarraitu du, tarteka, baina buelta eder bat eman det, behintzat. Ferry baten sartu eta inguruko auzo txiki, politt batera jun naiz eta bertatik hiri osoaren ikuspegi bikainaz gozatzeko aukera izan det (argazkian ikusiko zenuten modun).

Ah! Eta gaur, aspaldiko aspaldiko partez nere Zelanda Berriko lagunakin, Kathykin, telefonoz hitzegin det!!! Asteazkenean elkartuko naiz berarekin, Wellingtonen, eta ilusio ikeragarri handia itten dit. Izan ere duela 7 urte ikusi genun elkar azkeneko aldiz!!!!

Eta horrez gain, orain iluntzean pixkat sozializatzen hasi naiz (eskerrak!). Ze negua izanda eta ezagutzen ez dudan hiri baten bakarrik egotea, ba ez da errexa, egia esan. Baina youth hostel baten lo itten ai naizenez, ba hemen dauden beste atzerritan batzukin solasean aritu naiz gaur iluntzean, eta, bueno, enaiz kejatuko.

Hori bai, Zelanda Berrira natorren hurrengoan, konpainiakin eta udaran!!!

Ekainaren 26rik gabe

Gertatu al zaizue noizbait egun oso bat gabe geratu izana??? (Ez. biharamun egunek ez dute balio!). Neri ez, orain arte, behintzat.

Ba atzo esnatzerakoan ekainaren 25a zan eta Honolulun nengoen. Azken eguna bertan. Hirian zehar paseo eder bat eman ostean, iluntzean aeroportura joan nintzan, Zelanda Berrira ekarri behar nindun hegazkina hartzeko prest. Gaueko 11.30ak aldera aireratu ginen eta 9 ordu geroago estreineko aldiz zapaldu nuen hego-hemisferioa. Baina xelebreena zera da, une horretan ekainaren 27ko goizeko 6.30ak zirala hemen, Aucklanden. Orduan, non geratu da nere ekainaren 26a????

Erantzuna, uste dezuena baino askoz ere xinpleagoa da. Gizakiok sortu degun orduen zonaldearen muga imaginario horretan galduta gelditu da. Betirako. 2008ko ekainaren 26rik ez da existitu niretzat.

Eta berreskuratzen saiatu nahi izan arren, ez det inoiz lortuko!!!

Udaratik negura salto egiteko prest...

Ekainaren 25a. Gaueko 9.30ak. Berriz ere aeroportu batetik idazteizuet, kasu honetan Honolulukotik. Aldez aurreko denbora pillo batekin iritsi naiz hona, eta kasik hobe, ze horrela lasai asko fakturatu dittut maletak, afaldu egin det, eta oraindik ere ordubete geratzen zait “boarding” egin baino lehenago.

Tira, ba super-abenturako Hawaiiko atala bukatu da!!! Astebetea ziztu bizin pasatu zait. Pentsatzen hasita, ez da harritzekoa, denbora gutxi eman baitet lasai. Eta gainera ustet ia egunero egin eta desegin ditudala nere motxilak! Too much!!! Bueno, motxilen kontuak kapitulo bat baino geyo bete lezake, baina ez, horretaz paso ittet orain. Hori bai, hemendik aurrera gutxienez 3 gau jarraian eman nahi dittut leku berean!!

Leku pilloa ezagutu dittut. Larunbata bittartekoak kontatu nizkizuen. Ah! baina oraindik ez dizuet hitzegin Haleakala sumendiari buruz!!! Bueno, hori izan zan inpresionante!!! Nere bizitza osuan ikusi dudan paisairik berezienetakoa (Grand Canyonekin parekatzeko modukoa). Ez dakit ilargian sentitzen al nintzen, edo eta Bjorken Joga kantuaren bideoklipan sartuta. Argazkitan ikusita, agian, ideia bat in dezakezue (http://www.flickr.com/photos/22148686@N04/), baina ez dute islatzen bertan sentitutakoa, ez horixe!

Astelehenean, berriz, Bakarne agurtu nun, (see you in Hernani!!!) ze berak Mauin beste egun batzuk geyo pasatu behar zitun, eta nik, berriz, Oahu irlara buelta egin nuen (oraingoan hegazkinez, eta askoz hobeto!) baina Honolulun gelditu beharrean, autobus baten sartu nintzan eta ... irlaren iparralderuntz jo nuen. Un palito, ze beste pare bat ordu eman nittun autobusetan sartuta, azken finen egun oso bat ere ez itteko bertan. Baina, merezi zuen, ze inguru oso ezberdina ezagutzeko balio izan dit. Zona turistikoa, bai, baina en pequena escala. A! Eta hondartzak, gozada bat! Argazki pilloa atera nuen bertan. Eta atzo goizen, berriz, estreineko aldiz hondartzan eguzkia hartzen egon nintzan. Noski, primer bano solar, y por mucho factor 30 que me di, pare bat ordu eman nitunez, ba konturatzerako erre egin nintzan! Es que... joder como pega el solete en Hawaii!!! Ta hori tarteka euria eta guzti intzula!

Handik buelta a Honolulu. Beste pare bat ordu busetoan. Eta gaua, berriz, hostal kutre baten pasatu det. Bueno, baina logela neretzat bakarrik nun. Hori bai, habia una gente mas rara por ahi!!! Eskerrak gau bakarra izan dala. Eta gaur, berriz, eguna pasiatzen eman det. Hondartza zoragarria topatu det hirian (Ala Mohana Park), jatetxe begetariano baten primeran bazkaldu det (eta merke merke), eta .... nere hurrengo abentura prestatzen hasi naiz!!!

Bai, hementxe det esku artean New Zealandeko liburua! Salto batean udaratik negura pasatuko naiz. Baina ... prest nago. Eta desiatzen, gainera!!!

aloha!!! (Bigarren geltokia: Hawaii)

Aloha denei!!! Oraindik ere bitxia egiten zait pentsatzea Hawaiin nagola une honetan. Izan ere, betidanik oso leku exotikoa izan behartzula pentsatu izandu det. Eta, ondorioz, norbera horrelako leku baten irudikatzea, ba ez da erreza izaten.

Asteazkenean iritsi nintzan hona. Hegaldia perfecto (!!!). Eta Honolulura heldu bezain pronto Bakarnekin egin nuen bat, bezperan etorria bera. Ti-ta batean afaltzen geunden, sushi baten, gure oporrak ospatzen. Eta nolakoa da Honolulu?? Ba neri, egia esan, Tenerifeko Playa de las Americas gogora-arazten dit, benetan. Pero todavia mas mega- turistico!!!

Eta zertan aritu izan gera egun hauetan??

Ostegunen, turismo por la city: downtown eta inguru historikoa, portu ingurua, eta gero arratsaldean paseillo inguruko sumendi zahar txiki batera: Diamond Head. Bertatik Honoluluko bista itzela dago gainera. A! Eta gero iluntzean, banito en la playa de Waikiki!!! Nere estreineko txapuzoia Ozeano Barean!!!

Ostiralean gauza handirik ez, ze Maui izeneko irlara etorri ginen eta horretan pasatu genun ia egun osoa. Goizean bueltorro por Waikiki eta atsaldean Ferryan Mauira. Bidaia, uste genuena baino luzeagoa, pixutsuagoa eta konazoagoa. Pentsa, buelta hegazkinez egitea erabaki degula!

Larunbata: kotxe deskapotable (!!) bat alokatu eta .... irla ezagutzera! Wailukutik Hanara 55 mila besterik ez daude (80 bat km), baina bidea hain da.... txarra, ia 3 ordu behar izan genituela zeharkatzeko (bueno, con paraditas incluidas, ze karretera inguruko bistak zoragarriak dira!!!). Kostaldeko bidea da, baina tartean baso tropikalean sartu behar zera. Eta kuriosoa behin eta berriz gertatu zitzaiguna. Zerua urdin, beno, agian lainoren bat. Eta bapatean.... tromba de agua! Eta handik 10 min.ra, berriz ere urdin urdin. Giro tropikala, esan beharrik ere ez. Eta gu deskapotableko estalkia jarri eta kendu, eta kendu eta jarri!!!

Igandea: Eguna ondo hasteko, paseillo por la playa de Kihei con txapuzon incluido! Eta ondoren, berriz, Haleakala sumendia ikustera jun gera kotxez. 3000 metrotara igo gera, zer... ordu t'erdian!! Eta bistak eta paisaia.... deskribaezinak. Batez ere goikaldean, harria besterik ez dagoen lekuetan. Eta kraterran ingurua, berriz, paisaje lunar total!!! Nik ez det sekulan ikusi horrelakorik, benetan. Hori ezagutzeagatik bakarrik merezi zuen jada Mauira etortzeak!!!

Eta bihar, berriz, ni bueltan noa Honolulu aldera, ze... asteazkenean banoa hemendik! Bakarne, berriz, beste egun batzuk geyo geratuko da irla honetan. Beraz, agurtzeko ordua! Hernanin elkartuko gera hurrengoan!!!

Abentura geyo hurrengo baten!!!

besarkada estu bana eta Gora San Juan!!!!

aeroportuan berriz ere (Hawaiirako bidean!!!)

Aupa denei!!! Egun t'erdi besterik ez da pasa azken aldiz idatzi nizuenetik. Tira, ba aeroportuan jarraitzet, hori bai, oraingoan San Franciskokuan. Egun bakarra eman det hiri zoragarri honetan, eta egia esan trankil baino trankillago ibili naiz, deskantsatzen (behar nun!!). Ze... NY too much a izan da!!! Eta handik honerako bidaia, no os cuento! Azkenean goizeko 4retan iritsi nintzan SFra.

Hori bai, zorte handia izan det, ze hemen bi lagunen etxian geratzeko aukera neukan. Marco Donostian ezagutu nun oraindala 5 urte. Are geyo, udara bat San Blaseko etxian pasatu zun (nere estreinekoa). Eta orain hemen bizi da, Californian, Milenarekin (bere Donostiako neskalaguna). Biak oso jatorrak dira eta gainera etxian bezela sentiarazi naute!!! A! atzo, de relax! Paseito por la playa de la ciudad (euren etxian onduan), paseito por Golden Gate park, y poco mas!!!

Eta orain, berriz, Hawaiirako bidean naiz!!! Ezin det sinistu!!!! Ea nola doan hegaldia. Denbora dexentekin iritsi naiz aeroportura, ze kasualidadea, Milena EHra doa eta berak ere gaur eguerdian hartu behar zuen bere abioia. Beraz, hementxe naukazue, denbora librea aprobetxatzen.

Gogoan zaituztet. Mordua gainera!!!

Denverreko aeroportuan atrapatuta...

1.15 AM. Denverreko aeroportuan nao, zombie baten moduan. Ez dakit zenbat ordu pasatu ditudan gaur New Yorkeko aeroportuan hegaldien atzerapena zala eta. Gero abioian barrun denbora mordua pasatu deu airatu gean arte, eguraldi txarraren ondorioz. Eta Denverrera iritsi eta.... bigarren hegaldia ere atzeratu egin dutela jakin det. Goizeko 2ak arte!!!!

Mesedez, ohe baten beharrean naiz!!!!

Portzierto, gomendio bat EEBBetan bidaiatu behar badezue. Ez hartu United Airlines. Aurreko astean ere espero zana baino 8 ordu beranduago iritsi nintzan NYera. Eta gaur, ba.... ikusi beharko!!

Ale, eta orain banoa.

Ea nondik idazten dizuedan hurrengoan!!!

Super-oporren hasiera: 1go geltokia - New York New York!!!

Bizitza mugimendua da. Eta orain mugitzea tokatzen zait!

Hemen New Yorken Ivanekin elkartzea puntazo bat izan da. Oso gustoko ditudan puntazo horietakoa! Ez dizuet detailerik emango hona iristeko izandako gorabeheren inguruan (espero baino 8 ordu beranduago), ezta zer bero itten zun adieraziko (33 grado gaueko 12tan). Bakarrik esangoizuet asko poztu nintzela iragan Gabonetan estrainekoz ezagutu nuen mega-hiri honetara bueltatzeaz.

Gauza mordua in degu azken 7 egun hauetan. Nondik hasi??? Batez ere hiria pateatzen eman degu aste osoa. Leku pilloa ezagutu deu. Eta Nyen berezitasunetako bat zera da, anbiente ugari eta zeharo ezberdinak biltzen direla bertan (eta nik oso gustuko det nahasketa hori). Horrez gain aitortu beharra dakat metroan ere ordu asko eman dittugula (gehiegi), Brooklynetik Manhattanera batez ere. Sarritan nahastu egin izan gera, izan ere hainbeste linea ezberdinekin eta asteburutako egutegi bereziekin.... ia ia master bat inber da hori guztia menperatzeko. En fin....

Hitz gutxitan esateko: Danen (nere Renoko laguna) etxean egon gera lotan. Viva la casa bohemia!!! Errenteriako Josu ezagutu det (bertan lanean dabilen mediku inseminarista, oso jatorra, portzierto) eta denbora dezente pasatu deu berarekin eta bere lagun Harlemekin. Abenturillaren baten murgildu gera (Ivan, ziur naiz ez dezula inoiz ahaztuko Danekin eta bere lagunekin egindakoa). Turismo puro y duro tambien (Statue of the Liberty, esaterako). Gaueko giroan murgildu gera (lo gehiegi ezteu egin horren ondorioz). Are geyo, afari oso kuriosua izan genun Luis Foncillasekin eta egun hauetan hemen eon dan Jaime Otamendirekin. Konprak in dittugu (esa Pretty Woman, Ivantxo!!!). Leku kuriosotan bazkaldu edo afaldu deu. Eta bitxitasun modun esangoizuet Gospel meza baten eon ginala (los pelos de punta, increible! Amaia, ez dakizu zenbat goatu nintzen zutaz) eta karaoke baten abestu nula (bai, badakit horretarako ez dagoela Nyera etorri beharrik, baina....)

Garrantzitsuena. Ederki pasatu det!!!!!!!! Ivan, noizko hurrengo eskapada??? Ez dakizu zenbat pozten naizen plan bikain hau elkarrekin egin izanagatik!!!!

Eta orain, San Francisco zain dakat (bi egunetarako). Tira, ea zer ordutan iristen naizen, ze hegaldia kantzelatu in digute (berriz ere, grrrsss!!!) eta ni gainera nao de gaupasa. Ikusi beharko zenukete nere karetoa...

Muxuak danoi!!!!!!!!!!!!

Agur Boise!

Oraindik ere gogoan daukat iragan urteko abuztuaren 19a. Egun horretan iritsi nintzan Boisera. Laino ugari zegoen, eta lurrartzeko 5 min. besterik etzirenean gelditzen, desertu antzeko bat besterik enun ikusten hegazkineko leihotik. "Nora demontre nator?" pentsatu nuen estu eta larri??? Tira, ba orduko lehendabiziko inpresio hori dezente aldatu da. 9 hilabete t'erdi hauetan denetarik bizi izandu det, une onak eta momentu gogorrak ere bai. Baina argi dudana zera da, Boiseri estimu handia hartu diodala. Horregatik, orain hemendik noala pentsatze hutsak pena izugarria emateit.


Kuriosoa gauzak nolakoak diren batzutan. Abuztuaren 19 hartan Andersonen etxian izan nintzan (Coryren gurasoak), eta bertatik ikusi ahal izan nuen estraineko aldiz hiria gertutik. Irailaz geroztik, berriz, ez naiz hiriko inguru horretara inguratu. Eta atzo, berriz, nere agurraren azken aurreko egunean berriz ere ikuspegi berdinaz gozatzeko aukera izan nun. Zikloa itxi detela esan dezaket nolabait.



Gauza asko botako dittut faltan. Lekuak: Greenbelt (ibaiaren inguruan doan bidegorria), BSU (unibertsitatea), Flying M (nere kafetegi gogokoena), The Flicks (zinea), Wincon erosketak egitea, larunbatetako azoka....

Baina zalantza izpirik gabe jendea da gehien izango dudana gogoan. Hemengo lagunik gertukoenak, interkanbioak, azken asteetan egindako lagun berriak, ikastolako gurasoak, oinkariak, euskal zentroan edota museoaren inguruan ezagututako hainbeste jende interesgarri, ... eta nola ez, nere txikiak!!!!!! Beraiengan pentsatze hutsak emozionatu egiten nau eta!!!!!

Urte bizi bizia izan da. Momentu bikainak izan dittut, gogorrak eta zailak ere bai, aitortu beharra dakat. Hori bai, balantzea egiten hasita, pozik nago, ze.... bizitza-esperientzia berri baten bila etorri nintzan eta .... asmo hori errealitate bilakatu da.

Laster arte, Boise!!!

paperezko hegazkinak agurrerako...

Ezin det sinistu oraindik ere. Kurtsoa bukatu da!!

Gaurkoa egun berezia izan da, suposa dezakezuen moduan. Sentsazio ezberdin pilloa izan det. Alde batetik poza, kurtsoa bukatzeagatik eta oporretan izateagatik (oraindik mentalizatzen ari naiz), horrez gain irrika, super-bidaiari hasiera emateko prest nagoelako orain, baina bestalde (eta batez ere) trixtura, ze.... honek agurra esan nahi du. Egunak daramatzat pixkanaka hemengo ezagunak eta lagunak agurtzen. Eta gaurkoan protagonistak ikastolako umeak eta euren gurasoak izan dira. Uff, egia esan, uste nuna baino askoz ere gogorragoa egin zait. Egun hauetan nahiko sensiblon sentitu izan naiz, ze.... azken finen urte honetan denbora mordua pasatu det umetxo horiekin, eta .... karinyo handia hartu diet, uste nuna baino handiagoa. Horregatik agur esatea benetan zaila suertatu zait.

Azken egunerako zerbait berezia egin nahi nuen beraiekin. Kurtsoan zehar askotan eskatu izan didate paperezko hegazkinak egin diezazkiedala (behin erakutsi, eta handik aurrera....). Eta azken finen, erabilitako eta basuretara joateko prest zegoen paper zahar mordua genunez, ba horiekin paperezko hegazkin mordua ittea bururatu zait. Modu horretara goizean goizetik ikastolara zetorren ume bakoitzari sorpresa eman diogu, hegazkin mordua jaurtikiz bere norabidean. Cool!!! Asko gustatu zaie ideia. Eta nik ere mordua disfrutatu det eurekin.

Horren adibidea hementxe dezue, bideoan. Mara (gure zuzendaria) sartu deneko momentua da, hain zuzen ere. Enjoy!!! Hori bai, nik badaezbada klinexak hartuko dittut bideoa ikusteko.

aberatsen moduan...

Kaixo everybody!!!! Asteburu kuriosoa eta ezberdina benetan bizi izan detena!!!

Inguru hauetan emango dudan azken aurreko asteburu hau Yellowstone bixitatzen pasatu behar genuen Bakarnek eta biok. Aspalditik genuen planeatuta, gainera. Baina, bitxia kontua, azken egunetan pasaporterik gabe izan naiz, Vietnamera joateko bisadoa egiteko korreoz bidali behar izan bainuen (bai, ondo irakurri dezue, Vietnam nere udako oporretako itinerarioan sartu berri det!!!!). Tira, eta pasaporterik gabe, pasando de alquilar un coche y arriesgarme a conducir por Idaho. Hori dala eta azken momenturarte itxaroten izan gera, zer egin erabakitzeko.

Iragan ostegunen, berriz, ikastolako barbakoa izan genun hemen inguruko parke baten, umeekin eta euren gurasoekin. Eta han geundela gure Rontxoren gurasoak hurbildu zitzaizkigun, esanez: "aizue, aurki bazoazte eta azkenen inoiz etzaituztegu McCallera eraman gurekin. Ze pena!! baina, zergatik etzerate etortzen asteburu honetan??" eta azkenen gure planak aldatu eta beraiekin joatea erabaki genun.

Tira, bagenekien lehendik ere Nick eta Meredith Sabalak (Rontxoren gurasoek) diru dezente zutela. Baina ze nibeletan muitzen ziran??? Hori ez genekien ondo!!!! Que fuerte!!! Asteko, Nicken anaia, John, McCallen dagoen mega-resort bateko arduradunetako bat da. Eta bertan lo egin genuen Bakarnek eta biok. Mon Dieu!!! Aze nolako logela puxka bakoitzarentzako 2 egunetarako!!! Benetan, sekulan nere bizitzan ez det horrelako leku baten egin lo!!! (Ibontxo, ezta Lisboan 5 izarreko hotel horretako suitean gaua pasatu genunean ere, pentsa!). Eta resorta bera???? Bista ikusgarriak, luxuzko eraikuntza, zerbitzu bikaina... Una mega-pijada, benetan!!! Solo apto para gente con muuucha pasta!!!! Pentsa, ostiral gaben, primeran afaldu ondoren (eta bakoitzak botella ardo osoa edan ostean), itsaso onduan dagoen yakuzzi baten bainatu nintzan oheratu aurretik. Buaaaaa!!!!! Que fuerte!!!

Atzo, larunbata, berriz, zer in genun??? A bai, goizen mendi aldera jun ginen, zertara eta mushroom bila (onttok, vamos). Eske Nicken zaletasun handienetakoa da. Bueno, ba hortxe ibili ginen botak jantzita eta eztakit ze ontto motaren bila. Hiru leku ezberdinetan eon ginen, baina batere ez genun topatu. Agian oraindik ere goizegi zalako horretarako. Oraindik elurra dago inguru horietan. Ekainan!!!!! Demontre! Tira, ba.... ondoren, berriz, Sabalatarrek sozio diren hango club batera eraman gintuzten. Fish and Swim lake. Aze plana. Eta aze parajea!!! Increible!!!! Benetan!!! Argazkitan ikusi beharko zenukete!!! Bueno, ba hortxe ibili ginan bazkaltzen. Que stress, terrazan exerita, eguraldi goxoa genula aprobetxatuz, gainera. Eta atsalden, berriz, adi!! paseito por el lago Nicken anaian barkuan. Flipante!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! Que pasada, que gozada, que..... super-mega-ultra pijada!!!!

Gaur, berriz, Sabalatarren lagun batzuen etxen gosaltzen izan gera. Montados en el dollar, no, mega montados en el dollar, el euro y la libra!!! Gizon hori Albertsons supermerkatuen gidari nagusia da. (Imaginaos el jefazo de Pryca). 4000 supermerkatu bere eskutan. Nahikoa esan dizuet, ezta???? Ondoren, berriz, ratito de descanso en la playita artificial del resort, lakuaren ertzean. Eta .... azkenik, buelta Boisera!!! ohhhhhhh!!! lo bueno se acaba pronto!!!!

Begira, ez da nere estiloa, para nada, baina, horrelako asteburu bat, en plan lujo-relax-jan-edan.... gauzak dian bezela, ha estado de la hostia!!!! Eta Yellowstone ... ba hurrengo baten izanberkou!!!!!!!!!