bizitzak sorpresak emateizkigu...

LARUNBATA 8 (part II)

Hainbat euskaldunekin izandako sorpresazko topaldia eta gero, gaueko 23.00 pasatxo zirala, Bakarne eta biok bakarrik gelditu gera. "Benga, azken pote bat!!" esan diogu elkarri. Hori bai, euskal-folki nahikoa izan degunez, Boiseko gaua ezagutzera joan gera.

Egia esan, ez degu gehiegi ibili behar izan, Basque Bloc-a Downtownen dagolako, alegia, hiri erdi-erdin. Nora sartu? Taberna dezente daude, eta denak ezezagunak zaizkigu! (horrek badu bere alde interesgarria eta nekagarria ere bai). Azkenean Bakarnek bat aipatu du. Hanna's du izena. Taberna handi xamarra, luze-luzea. Bukaeran eszenatoki bat eta, bertan banda bat zuzeneko musika jotzen. Itxura ederra hartu diogu!! Gizonezko ahots bat entzun degu, baina hurbiltzerakoan, zer topatuko eta 40 urteak aspaldi pasatako emakume 1. Itxura berezi berezia (por no decir que va hecha un cuadro!). Hori bai, karisma handikoa. Kantu rockero ezagunak jotzen dittuzte, oraingoak eta batez ere atzokoak. Amaia, bapatean zure alter-egoarekin topo egin dudala pentsatu det. Bai! Seguru naiz horrelakoa izatea ikeragarri atsegingo zenukeela. Eta hortxe jarri gera dantzan eta kantuan Bakarne eta Biok. Bapatean emakumeak esaten du: "nork nahi ditu Beyonceren kontzerturako sarrerak?" y yo me quedo a cuadros!! Ez da posible!!

Kit-Kat: Hemen, badaezbada, esplikatu behar dizuet datorren astelehenean Beyoncek kontzertua ematen duela Boisen. Bai! Esta claro que hay algunas diferencias abismales entre Goizueta y Boise. Eta xelebreena zera da, Bakarnek eta biok egunak daramatzagula sarrerak erostekotan. Are geyo, saiakera eta guzti egin degu, baina ez dakit ze demontregatik ez degun oraindik egin. Agian arraultzaundi bat naizelako? Posible da, baina.... hortxe misterioa...

Continuamos: Bakarne eta biok tabernan. Yo flipado. Lortu behar ditugu!!!! Beraz, eszenatoki aurrera goaz eta hortxe jartzen gea inguruko guztien moduan haciendonos los remolones, suerte pixkatekin "por la fly" goazelako kontzertura. Baina.... ohhhhhh!!! ez da posible!!! Beste batzuk lortu dituzte bi sarrerak : ( Hori bai, emakumeak bi billete faltsu eman dizkigu. Aldameneko neska batek esateigu: "free drinks!". Bueno, ez dira txartelak, baina, ni tan mal, bi pote dohainik. Hortxe goaz barrara. Eta bitartean giroarekin disfrutatzen (bueno, egia esan zerbeza eta ardo dezente edan degu dagoeneko). Zuzeneko musika bukatu da eta orain diskoak jartzen hasi dira. Ni poz-pozik, Nelly Furtadoren "Promiscuous" eta horrelakoak dantzatzen. Portzierto, garagardoa goxo-goxoa. Blue Moon. Oihane, zutaz goau naiz, ze Hoogardenen antzekoa da eta seguru oso gustoko izango zenukeela. Eta ya etxera jutekotan gabiltza baina orduan lehengo taldea eszenatokira itzuli da. Eta handik gutxira berriz ere: "Who wants Beyonce tickets?" eta... joder, orduan buru barruan bonbilita bat pizten zait! Bakarneri esateiot: "oaintxe nator. Minutu 1". Eta kalera noa korrika.

Kit-Kat number 2. Badakizue nola saltzen diran egunkariak ameriketan? bai, lo tipico de las pelis, kaleko kutxa baten txanpon bat bota, kutxatxoa ireki eta bat hartu. Ba, horiez gain dohako aldizkari geyo ere izateia. Que si el duplex americano (etxeak), que si Boise Weekly (kulturala) eta abar. Arratsaldean fijatu naiz horietako baten portadan Beyonce agertzen zala.

Seguimos. Beraz, raudo y veloz, tabernatik gertu dagoen kutxatxora joan eta ale bat hartu det! Buelta tabernara. Bakarnei esplikatuiot. Eta berak lehendik beste ale 1 gordea zuen poltsan. Beraz, eszenatokira joan eta berriz ere emakumeak galdera bota duenean, Bakarne eta biok besoak altxatu dittugu eta Beyonceren argazkia erakutsi diogu, cual fans quiceanyeros. Irribarre handi bat bota digu. "Oraingoan ez baditugu lortzen, ez goaz kontzertura!" esan diot Bakarneri. Eske, "guretzako izan behar dira". 5 minutu beranduago abeslariak sarrerak banatzen ditu eta, suposatzezuen modun, baaaaai!!!!!!!!!!!!! guretzat dira!!!!!!!!!!!!!!!! que potra!!!!!! eta ni poz-pozik eta saltoka eta Bakarne besarkatzen, como si me hubiera tocado la loto!!! Ze parrak botaittugu! Rockerai muxu eta guzti eman diot de la emocion!!!!! eta hortxe jun gera etxeruntz, pozez zoratzen!!!

Bidean, bizitzako une ederrak aprobetxatu inber dirala pentsatzen aritu naiz. Onak ez diranak ere ate joka etorri ohi baitira tartean-tartean. Lo hartu det eta goizaldera, 9ak inguruan esna nao ohean, bueltak ematen. Telefonoa. Inyaki da. Oso oso urduri dago. Zerbait gertatu da. Benetazko amets-gaiztoa. Etxeko ganbara sutan topatu du bere amak. Inyakin bertan egiten du lo maiz. Hori bai, gau horretan logelan gelditu da. Eskerrak. Halere, kalteak handiak dira. Eta okerrena, ganbaran Inyakik eta Xabik arte ederretako urteetan egindako lan pilo bat, argazkik, cdak, ordenagailu berria eta abar biltzen zituzten. Oroitzapen mordua. Eta dena kixkalita! Eta ez daki nola gertatu den baina.... ezin du burutik kendu gertatutakoa. Ni bera lasaitzen saiatu naiz. Zorionez ez da kalte serioagorik izan. Denak ondo daude. Eta hori da garrantzitsuena, ezta? Baina, argi dago, bizitzak sorpresa ugari eman ohi dizkigu. Eta batzuk bikainak izan ohi diren arren, beste batzuk .... en fin.... bakizue!

Toquemos madera!!!